Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Ανακοίνωση Τύπου Ομάδας Στήριξης Κέντρου Γυναικών «Απανέμι»

Η 5χρονη εχθρότητα και πολεμική που δέχτηκε το Κέντρο Στήριξη Γυναικών Απανέμι από μέλη της αστυνομίας και αξιωματούχους κρατικών υπηρεσιών (αλλα και "αδελφων" οργανωσεων) λόγω της δράσης του υπέρ της προστασίας θυμάτων βίας και κοινωνικού αποκλεισμού φτάνει στην κορύφωσή της με την δίωξη του οργανισμού για τη δράση του κατά τα χρόνια 2004 και 2005.

Mετά από συνεχιζόμενες, αδικαιολόγητες κατά την άποψη μας, αναβολές αρχες Δεκεμβρίου ελπίζουμε επιτέλους να αναγνωσθεί το «κατηγορητήριο» ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και το οποίο αφορά τη διαχείριση ΟΛΩΝ (!) των κρατικών χορηγιών του 2004 και 2005 καθώς και διοικητικά θέματα διορισμών αξιωματούχων του οργανισμού.

Το Απανέμι καλωσορίζει την έναρξη της δικαστικής διαδικασίας για να έχει επιτέλους τη δυνατότητα να καταρρίψει τις κατηγορίες, να αποδείξει το ανυπόστατο των κατηγοριών και να αντιπαραβάλει την αλήθεια στα ενορχηστρωμένα σενάρια των τελευταίων χρόνων που δεν είχα άλλον σκοπό παρά να παγώσουν τη δράση και να φιμώσουν έναν οργανισμό ο οποίος αγωνίζεται στο πλευρό χιλιάδων συμπολιτών μας.

Εμείς, η ομάδα στήριξης του Κέντρου Απανέμι θα σταθούμε δίπλα στο κέντρο και την συντονίστριά του Τζούλια Καλημέρη στη μακρά διαδικασία που μόλις ξεκινά. Αρκετοί από μας συνειδητά επιλέγουμε να ενταχθούμε τώρα στο Δ.Σ. του οργανισμού. Άλλοι δημιουργούμε πυρήνες στήριξης σε όλες τις επαρχίες της Κύπρου.

Καλούμε την κοινωνία να παρακολουθήσει τη διαδικασία και να συμπαρασταθεί στον αγώνα μας ως το μόνο μέσο που διαθέτουμε ενάντια στην βια και την αυθαιρεσία.

Ενάντια στη συνωμοσία της σιωπής, ενάντια στην αυθαιρεσία των κρατικών αξιωματούχων, ενάντια στις απόπειρες τρομοκρατίας των υπερασπιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενάντια στην εμπεδωμένη πρακτική της καταδίκης των θυμάτων βίας και κοινωνικού αποκλεισμού σε μια ζωή χωρίς επιλογές και τη σιωπή.

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

για μια κοινωνία χωρίς βασανιστές

Τον περασμένο Μάρτιο γίναμε μάρτυρες της πρωτοφανούς συγκάληψης και του ξεπλύματος της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας από τη δικαστική εξουσία. Οι 10 αστυνομικοί που ξυλοφόρτωσαν και κακοποίησαν 2 φοιτητές το Δεκέμβριο του 2005 βρέθηκαν αθώοι από το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λευκωσίας αφού δεν έγινε δεχτό το βίντεο του ξυλοδαρμού που είδε ο κάθε Κύπριος πολίτης στην οθόνη της τηλεόρασης του. Οι αντιδράσεις στην αθωωτική απόφαση γέννησαν την Κίνηση Πολιτών ALERT και τη δράση για την απόδοση δικαιοσύνης.

Μετά από πολλές καθυστερήσεις το Ανώτατο Δικαστήριο αρχίζει την ερχόμενη Δευτέρα 23 Νοεμβρίου την εξέταση της έφεσης που καταχωρήθηκε από την Γενική Εισαγγελεία κατά της απόφασης του Κακουργοδικείου. Το Ανώτατο Δικαστήριο θα αφιερώσει την επόμενη εβδομάδα στην υπόθεση αυτή.

Από την απόφαση του Εφετείου θα εξαρτηθεί η αξιοπιστία της δικαστικής εξουσίας στην Κύπρο ή, καλύτερα, ότι έχει απομείνει από αυτή την αξιοπιστία μετά την αθώωση των 10.

Ο κάθε πολίτης που ένιωσε και νιώθει την αδικία καλείτε να παρευρεθεί μπροστά από το Ανώτατο Δικαστήριο τη Δευτέρα μεταξύ 9:30 και 12:30 αφιερώνοντας έστω και λίγο από τον χρόνο του στο να απαιτήσει την απόδοση δικαιοσύνης.

Ενημέρωση για τις εξελίξεις εντός και εκτός δικαστηρίου καθώς και ανάλογες δράσεις θα υπάρχει καθημερινά στο blog της Κίνησης Πολιτών ALERT.

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Οι δημόσιοι χώροι ανήκουν σε όλους

Το Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009, διοργανώνουμε φεστιβάλ διαμαρτυρίας για την επίθεση της αστυνομίας σε νεαρούς που διασκέδαζαν στην Πλατεία Φανερωμένης. Θεωρούμε ότι οι δημόσιοι χώροι ανήκουν σε όλους που τους χρησιμοποιούν, πολίτες και μετανάστες, άντρες και γυναίκες, νέους και γέρους ανεξάρτητα από την εθνικότητα τους, την εμφάνιση τους ή τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Η προσπάθεια της αστυνομίας να ποινικοποιήσει την παρουσία της νεολαίας στην Πλατεία της Φανερωμένης θα συναντήσει την αντίσταση μας. Θέλουμε ζωντανές πλατείες όπου οι άνθρωποι θα κοινωνικοποιούνται ελεύθερα. Η αστυνομική τρομοκρατία στην παλιά πόλη δεν θα περάσει.

Το φεστιβάλ που θα γίνει στην Πλατεία Φανερωμένης θα περιλαμβάνει γκραφφίτι σε καμβά, παράσταση δρόμου, προβολές και μουσική. Θα αρχίσει στις 17.00 το απόγευμα και θα συνεχιστεί μέχρι τις 12.00. Δεν θα υπάρχουν ομιλίες αλλά μερικές σύντομες παρεμβάσεις από νεαρούς/ες Κύπριους και μετανάστες που έτυχαν κακομεταχείρισης από την αστυνομία και δηλώσεις στήριξης στο δικαίωμα συνάθροισης στη Πλατεία Φανερωμένης.

Συνδιοργανωτές:
Νεολαία της Φανερωμένης,
Κίνηση Πολιτών ALERT,
Συνδιοργανωτές:
Νεολαία της Φανερωμένης
Κίνηση Πολιτών ALERT
Κίνηση κατοίκων Άγρυπνοι εντός των τειχών

Στηρίζει η
Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη και Αντι-ρατσισμό (ΚΙΣΑ)

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

παίρνουμε την Παλια Λευκωσία στα χέρια μας

Φεστιβαλ δρομου στην Πλατεια Φανερωμενης
με μουσικη, ζογκλερικα, γκραφιτι, προβολες και αλλα
για διαμαρτυρια εναντια στην αστυνομικη βια και βαρβαροτητα.
Για να δειξουμε πως ειμαστε παρόντες,
πως αυτος ο χωρος ανήκει σε ΟΛΟΥΣ μας.

Σάββατο 17 Οκτωβρη 2009 από τις 5 μ.μ. - 12 μ.μ.

τα λόγια κάποιων απο τη Πλατεια του Μανώλη:

Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΖΕΙ

1. Διεκδικούμε μια από τις λίγες πλατείες που έχει η πόλη μας. Για να δημιουργήσουμε το δικό μας στέκι έξω από τα κέρδη τους, για να κτίσουμε σχέσεις μεταξύ μας. Σχέσεις που βασίζονται στον άνθρωπο και όχι στο χρήμα.

2. Διεκδικούμε τη διασκέδαση μας. Την ελεύθερη διασκέδαση μας, έξω από μπαρ και κλαμπ που κάποιος πρέπει να ξοδέψει μέχρι και 50 ευρώ τη νύκτα για την είσοδο και τα ποτά. Έξω από τα μαγαζιά αυτά, όπου η κοινωνικοποίηση είναι μηδαμινή και ψεύτικη. Όπου σχεδόν τα πάντα είναι προκαθορισμένα και κάποιος πρέπει να είναι «ευπρεπής», «καλοντυμένος», «ευγενής» κτλ.

3. Διεκδικούμε αυτόν το δημόσιο χώρο για να εκφράσουμε τον αυθορμητισμό μας που έχει καταπιεστεί μέσα στα μαγαζιά. Θέλουμε να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε, να ποδηλατήσουμε, να τρέξουμε, να πιούμε, να ζωγραφίσουμε, να σκαρφαλώσουμε. Να αφήσουμε τη ζωή να μας οδηγήσει εκεί που αυτή θέλει, έξω από κοινωνικά ταμπού και προκαταλήψεις.

4. Διεκδικούμε τους τοίχους για να εκφραστούμε. Για να πούμε όλα αυτά που δεν λέγονται και να ζωγραφίσουμε όλα αυτά που δεν ζωγραφίζονται. Επειδή η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους.

5. Διεκδικούμε τον σεβασμό προς το χώρο. Για να καθαρίζουμε μόνοι μας τα σκουπίδια που αφήνουμε πίσω μας και να μην περιμένουμε από άλλους να το κάνουν για εμάς. Σεβασμός προς το χώρο σημαίνει σεβασμός προς τον ίδιο μας τον εαυτό.

6. Διεκδικούμε πίσω το χρόνο που μας έχει κλέψει η ρουτίνα. Σχολείο-φροντιστήριο-σπίτι, σπίτι-δουλειά-σπίτι. Καθημερινά μας ρουφούν την ενέργεια μας ενώ εμείς παραμένουμε παθητικοί θεατές καταφεύγοντας σε ψεύτικες απολαύσεις και ναρκωτικά όπως τηλεόραση, ιντερνέτ, στοιχήματα, γήπεδο, αλκοόλ και άλλες ουσίες παράνομες ή μη.

7. Διεκδικούμε το τώρα και το σήμερα. Ούτε το αύριο ούτε το χτες.

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΑΠΝΕΟΥΝ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ

Κάποιοι/ες από Μανώλη

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Μαζί με την ΑΛΕΡΤ εναντιον στην αστυνομική αυθαιρεσία και βία


ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ALERT
http :/ /alertcy.wordpress.com
alertcy@gmail.com
99583947, 99492018

1 Οκτωβρίου 2009
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Όχι στον ρατσισμό και την αστυνομική αυθαιρεσία

Η πρόσφατη επιχείρηση «σκούπα» (25/9/09) της Αστυνομίας στην παλιά Λευκωσία κατά των μεταναστών αποτελεί μια νέα κατάφορη προσβολή των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του δημοκρατικού κεκτημένου στην Κύπρο. Η επιχείρηση παραβιάζει, μεταξύ άλλων, το άρθρο 4 του Πρωτοκόλλου 4 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που απαγορεύει τη μαζική απέλαση αλλοδαπών.

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης και η Αστυνομία αντί να εργάζονται για την πάταξη του εγκλήματος, με τις δική τους παράνομη επιχείρηση υποδαυλίζουν το ρατσιστικό έγκλημα. Η Αστυνομία έστησε οδοφράγματα στην παλιά πόλη, μπούκαρε στα σπίτια των μεταναστών και σύλλαβε πάνω από 150 μετανάστες (μεταξύ των οποίων και έγκυες γυναίκες), τους πέρασε χειροπέδες και τους μετέφερε στους αστυνομικούς σταθμούς για εξακρίβωση στοιχείων. Μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό αυτών των μεταναστών δεν είχε τακτοποιημένα χαρτιά, πράγμα που αποτελεί απλώς ένα διοικητικό παράπτωμα και όχι έγκλημα.

Η ρατσιστική επιχείρηση σκούπα που μεταχειρίζεται σαν σκουπίδια τους μετανάστες αποτελεί μια νέα πράξη αυθαίρετης αστυνομικής βίας που προστίθεται σε μια σειρά άλλων περιστατικών όμοιας φύσης. Ο άγριος ξυλοδαρμός δύο φοιτητών από την γνωστή ομάδα των 10 αστυνομικών που προβλήθηκε από όλα τα έντυπα και τηλεοπτικά μέσα είναι ένα από τα πολλά αυτά περιστατικά. Οι 10 βασανιστές αθωώθηκαν από το δικαστήριο, ενώ το Ανώτατο Δικαστήριο ανέβαλε επ’ αόριστον την εξέταση της έφεσης της εισαγγελίας. Οι δέκα βασανιστές κυκλοφορούν ανάμεσα μας, ενώ καθ’ όλα νόμιμοι μετανάστες σύρονται με χειροπέδες στα μπουντρούμια της αστυνομίας σαν κοινοί εγκληματίες.

Παρά το γεγονός ότι η επιχείρηση «σκούπα» αποδοκιμάστηκε ακόμη και από τον Υπουργό Εσωτερικών που είναι αρμόδιος για θέματα μετανάστευσης, ο αρχηγός της Αστυνομίας και ο Υπουργός Δικαιοσύνης συνεχίζουν προκλητικά να υπεραμύνονται της παράνομης και ρατσιστικής τους επιχείρησης και απειλούν μάλιστα ότι θα επαναλάβουν τέτοιου είδους ενέργειες.

Η Kίνηση Πολιτών ALERT, μια οργάνωση που δημιουργήθηκε για να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα όλων των κατοίκων της Δημοκρατίας, Κυπρίων και μεταναστών, καταδικάζει την εγκληματική επιχείρηση «σκούπα» και καλεί σε μια μαζική διαδήλωση κατά της αστυνομικής αυθαιρεσίας και κατά της δικαστικής πρακτικής που την ανέχεται και την ξεπλένει. Την Κυριακή 4 Οκτωβρίου, η ώρα 11:00 στην πλατεία Ελευθερίας.

Ζητούμε την άμεση παύση του Υπουργού Δικαιοσύνης και του Αρχηγού της Αστυνομίας που φέρουν την πολιτική ευθύνη της επιχείρησης και που απειλούν να συνεχίσουν αυτές τις παράνομες και ρατσιστικές πρακτικές. Επίσης ζητούμε την άμεση αναθεώρηση του Νόμου περί μετανάστευσης που επιτρέπει την είσοδο της Αστυνομίας στα σπίτια των μεταναστών χωρίς δικαστικό ένταλμα.

• Όχι στην υπονόμευση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του δημοκρατικού κεκτημένου.
• Όχι στον ρατσισμό και την ξενοφοβία.
• Όχι στην αστυνομική αυθαιρεσία και το δικαστικό της ξέπλυμα.
• Όχι στη δημοκρατία της μπανάνας.
• Όλες και όλοι με μπανάνες και σφυρίχτες στην εκδήλωση διαμαρτυρίας την Κυριακή στις 11 π.μ στην πλατεία ελευθερίας.

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Απο την Cyprus Mail

Violence against women not limited by legal and policing framework say NGOs
By Charles Charalambous
CYPRUS IS deliberately minimising the number of domestic violence victims by not collecting accurate data under EU definitions, five NGO’s who provide support and protection said yesterday.

According to representatives from the five organisations, Cypriot law does not yet reflect the distinctions made in EU legislation for the different types of violence against women and children.

Horrific figures presented by the groups said 80,000 Greek Cypriot women are directly subjected to domestic violence, as are 75,000 children. Some 30,000 foreign women suffer violence against women, and 4,000 housemaids at the hands of their employers. Under EU law abuse of housemaids is classed as domestic violence.

Eleni Pissaridou of the STIGMA Foundation – an organisation for the protection of victims of sexual abuse and exploitation said Cyprus was relying on outdated legal definitions, which meant that whole areas of violence against women were simply excluded from official statistics

In the case of sex trafficking, she said the policy was deliberate.

“As a state we prefer to produce low statistics, so the victim is simply designated a police witness, and that’s where the case ends”, Pissaridou said. “We are talking about victims who, if they had come forward one or two years ago, would have had all their rights respected. This year, for some reason, they are not treated as victims, just witnesses. It suits the state to record them in this way, because this produces low victim statistics.”

Corina Demetriou of Simfiliosi (Reconciliation) presented the results of an EU-funded study into legislation in the period 1991-2006 concerning violence against women, children and youth in the ten countries which joined the EU in 2004. The study focused particularly on provisions of the law, policies, victim support, awareness campaigns and other practical aspects of the issue.

Demetriou said that following Cyprus’ EU accession in 2004, the issue of violence against women and children covers many more aspects than before under EU law. Apart from physical, psychological and sexual violence, it now also includes economic violence – preventing access to money, employment or training – and the definition of domestic violence has been extended to include intellectual and emotional violence, incest, marital rape and “honour crimes”.

According to Demetriou, the interpretation of existing law can still produce a questionable result: despite the fact that corporal punishment has been illegal in Cyprus since before independence in 1960, one Supreme Court ruling stated that a conviction was not necessary “because the violence used was very mild”. She also pointed out that there is no specific law in Cyprus to cover bullying – defined as the causing of psychological or physical pain – so any legal charges have to be based on a related theft or other offence.

One reason for gaps in the law may be the lack of official data. Demetriou said there is no data on violence against women, because “there is no process in place for recording complaints of violence against women and children. The only statistics kept relate to violence within the family, gathered by the Welfare Office, the police and the Association for the Prevention and Handling of Violence in the Family.”

She added that there is a particular problem regarding data on the sexual trafficking of women. There is no law to cover the registering of a complaint, so any data is gathered piecemeal by various organisations. What is worse, “if a woman is not officially recognised as a victim of trafficking, then her case is not recorded as such. The recognition process, which is carried out by one police department, is not always effective”, she said, adding: “there are very many clear cases of trafficking which go unnoticed, so they are not recognised, recorded or dealt with.”

Julia Kalimeri, founder of women’s support centre and shelter Apanemi, said that Cypriot society has lost a lot through the state concentrating processes and resources on itself, sometimes at the cost of those offered by non-governmental organisations (NGOs).

“In 2004-6, we had two victim helplines, two women’s shelters in Nicosia, one shelter in Limassol, there was also the STIGMA shelter in Limassol for victims of sexual exploitation, there were three Apanemi support centres – one each in Nicosia, Larnaca and Limassol – and we lost all that”, Kalimeri said.

She added: “We would do well to ask ourselves why we allow support services to be taken out of the hands of NGOs and be limited to a level which offers so little to victims. Why, for example, when the Apanemi shelter opened in Limassol did complaints to the police increase so dramatically? And when it closed, the number of complaints also went down again. It wasn’t because the number of cases went up or down. When women know who to turn to, they come forward – when not, very few of them do so.”

Pissaridou said that since the STIGMA shelter in Limassol closed, “there have been just nine recorded victims of sexual trafficking or maybe I’m mistaken and there were ten.” She said that in previous years Cyprus had a terrible image abroad regarding sexual trafficking, there was no government shelter for victims of sexual exploitation, and the infamous “artiste” entry visas were still being issued.

“So what did we do? We got rid of the entry visas specifically for artistes, which sounds very good. We set up a government shelter, which again sounds very good. And we send the EU extremely low statistics on victims of trafficking. Conclusion? We don’t have a problem.”

“But nobody mentions that absolutely no checks have been carried out. In the past we heard so much about police raids on “cabarets”. How many have been carried out this year?”

“Similarly, in the past, the monitoring of artistes was the responsibility of the police. Now, that responsibility has passed to the Labour Ministry, but no monitoring is being done because there is confusion as to who is supposed to monitor what, and where. We have transformed sexual trafficking into an employment issue – supposedly.”

“Nobody comes here any more as an “artiste”, because we no longer have such a category of entry visa. But no-one has looked to see whether anything has changed in the places those women work. Is there ballet-dancing in bars, or are women still pole-dancing? Has the experience of those women actually changed in practice?”

“It is true that some “cabarets” have closed down, but some have been converted into something else. No mention has been made of the sudden increase in entry visas for barmaids, for the simple reason that there is no official statistic. When we ring up to find out, they cannot give us an exact figure.”

“Around ten days ago, I received a call from a young woman, who spoke in a way I recognised: crying, stressed, trying to explain to me what had happened to her. She told us of her all-too-familiar problem. This was a young woman who came here under the new system, in other words not on an “artiste” visa, but with a work permit based on a year’s contract. Do you think she is the only one? Nothing has changed in practice.”

“There is trafficking. What we as an organisation have been calling for since 2004 is quite simply for the government to stop issuing entry visas – for artistes, barmaids, or whatever – to women from third countries to work in these particular types of workplaces, which we describe as high-risk. Anything less is a half-measure.”

Copyright © Cyprus Mail 2009

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

Οτι δεν φαίνεται δεν υπάρχει! Το ΛΥΣΑΜΕ!

Μεταφέρω εδώ αποσπάσματα από άρθρο της εφημερίδας ΠΟΛΙΤΗ - 15/07/2009 του Μιχάλη Σταύρου τα σχόλια στην παρένθεση.

Αν δεν ήταν τραγικό θα μπορούσαμε να γελάμε...



Σεπτέμβριο αλλάζουν οι όροι εργοδότησης «καλλιτέχνιδων»


Καμπαρέ με ερμηνεύτριες
Επειδή ο όρος καλλιτέχνιδα φέρει βαρύ αρνητικό φορτίο και έχει γίνει συνώνυμος με την πόρνη, προβάλλεται πλέον ο όρος της ερμηνεύτριας. Τι θα ερμηνεύει; 'Αγνωστο ακόμα.
(Ενώ το "ερμηνευτρια" έχει μια άλλη αίγλη ... Η απορία του δημοσιογράφου εύλογη. Η υποκρισία φανερή)

Θετικά κρίνονται τα πρώτα αποτελέσματα από την εφαρμογή των νέων όρων εισόδου και εργοδότησης στην Κύπρο καλλιτέχνιδων και καλλιτεχνών, από τη Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. ("Κοιμήσου αγγελούδι μου...")
Όπως ανέφερε σε χθεσινή συνεδρία ο Σοφοκλής Φυττής, η Επιτροπή ενημερώθηκε πως από την 1η Σεπτεμβρίου θα τερματιστούν οι χαλαρώσεις στις διαδικασίες, με στόχο οι αυστηρότεροι όροι να συμβάλουν στη μείωση της διακίνησης και εκμετάλλευσης καλλιτέχνιδων. (με το μαλακό γιατί 3000 ιδιοκτητες νυκτερινών κέντρων χεστηκαν από το φόβο τους)

Τρεις κατηγορίες
Σύμφωνα με την ενημέρωση της οποίας έτυχε χθες η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, από τούδε και στο εξής οι καλλιτέχνες χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. (Αν ενημερώθηκαν άξιος ο μισθός τους - Εκπαιδευτικό ιδρυμα δεν το ονομάζουμε καλύτερα, τόσα και τόσα μαθαίνουν οι βουλευτές μας στις επιτροπές που δεν θα τα μάθαιναν μια ολοκληρη ζωή) Τους πνευματικούς δημιουργούς,(όπως της χορογραφου του γνωστού "Κάτσε κάτω από την μπάρα") τους ερμηνευτές (της...χορογραφίας) και το υποστηρικτικό προσωπικό(κάποτε τις έλεγαν λεκανατζούδες και ήταν αξιοπρεπές). Σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς, για καλλιτέχνες που έρχονται στην Κύπρο για συναυλίες κλπ εκδίδονται άδειες παραμονής έως και 30 ημέρες από το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης. Για τις καλλιτέχνιδες που πρόκειται να εργοδοτηθούν σε καμπαρέ οι άδειες εκδίδονται από επιτροπή της οποίας προεδρεύει το εκπρόσωπος του Τμήματος Εργασίας και συμμετέχουν εκπρόσωποι του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, του ΚΟΤ (???) και της Αστυνομίας.

Αυστηρά κριτήρια (τρέμουν όλοι τώρα)
Οι καλλιτέχνιδες που θα στελεχώνουν τα καμπαρέ στο μέλλον θα είναι πιο «ώριμες», αφού το κατώτατο όριο ηλικίας αυξάνεται από τα 20 στα 21. Παλαιότερα το όριο ηλικίας ήταν το 18ο.(Καλύτερα να τους επιτρέπατε να συνδικαλιστούν κι ας ήταν 18). Επίσης, οι καλλιτέχνιδες που πλέον θα ονομάζονται «ερμηνεύτριες», πρέπει να έχουν τουλάχιστον ένα χρόνο πείρας για να μπορούν να εργαστούν στα μουσικοχορευτικά κέντρα ή καμπαρέ. (Έννοια σας και όλες έχουν. Στην Κύπρο έρχονται μετά τους βιασμούς τους σε Ευρώπες και Ασίες... Πολύ ενημερωμένους σας βρίσκω) Όπως ανέφερε ο πρόεδρος της Ειδικής Επιτροπής για τις άδειες εισόδου, Δημήτρης Μιχαηλίδης, πλέον οι καλλιτέχνιδες θα πρέπει να είναι ομάδες τεσσάρων ατόμων και όχι δύο, με προϋπόθεση όμως τα δύο μέλη της ομάδας να συμμετέχουν σε αυτήν τον τελευταίο χρόνο. (Η μαζικοποίηση της εκμεταλευσης - μα τι ωραίες ιδέες δίνεται στους μαστροπούς - οικογένειες ολοκληρες θα ενοικίαζονται και οι Αδελφές ΤΣΑ-ΤΣΑ - όχι από το Λαγκαδά - σε μεγάλη Ατραξιόν!) Οι καλλιτέχνιδες πάντως για να πάρουν άδεια πρέπει να αποδείξουν πως έχουν προηγούμενη πείρα, η οποία θα αποδεικνύεται από έγγραφα. Η ασφαλιστική αυτή δικλείδα ίσως να μην είναι τόσο αποτελεσματική, καθώς στις χώρες από τις οποίες προέρχονται οι καλλιτέχνιδες, είναι γνωστό ότι τέτοια έγγραφα μπορούν να αποκτηθούν με το ανάλογο αντίτιμο. (Σώπα τώρα, ενώ τα άλλα έγγραφα θα είναι νόμιμα;)

Θετικά στοιχεία
Στη χθεσινή συνεδρία παρουσιάστηκαν και στοιχεία για τις οκτώ συνεδρίες (Κι ούτε μια πρόσκληση ρε παιδί μου σε ΜΚΟ να έρθουν; εκτίθεστε φιλολαϊκή πρόεδρε - εκτίθεστε) της επιτροπής που εξετάζει τις άδειες εισόδου καλλιτέχνιδων. Σύμφωνα με αυτά, η επιτροπή εξέτασε αιτήσεις για 69 υποστατικά και ενέκρινε 539 αιτήσεις για τις οποίες εκδόθηκαν 377 άδειες εισόδου. Από αυτές μόνο 250 έφθασαν στην Κύπρο για εργασία. Από την πλευρά της, η Μαρία Κυραϊζή, εκπρόσωπος των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, (καλά κάποιες δεν ντρέπονται να υποστηρίξουν όσα λένε αν οχι επειδη σπουδασαν 2 χρόνια κοινωνική εργασία αλλά τουλάχιστον επειδη είναι γυναίκες;) ανέφερε πως το 2008 υπήρξαν 104 περιπτώσεις αποδεδειγμένης εκμετάλλευσης προσώπων, εκ των οποίων οι πλείστες αφορούσαν σεξουαλική εκμετάλλευση, ενώ το 2009 υπήρξαν μόνο 8 υποθέσεις. (ΤΟΣΑ είναι και τα κρεβάτια στο κυβερνητικό σας καταφύγιο. Αφού ΓΕΜΙΣΕ - τέλειωσε, το κλείσατε. ΚΑΛΑ δεν ντρέπεστε τα μούτρα σας να λέτε οτι πατάξατε το φαινόμενο επειδή φιμώθηκαν τα θύματα;)

Αγκάθι τα προσόντα (να ήταν μόνο αυτά)
Το σημαντικότερο ίσως πρόβλημα στη λειτουργία της νέας διαδικασίας είναι η αναγκαιότητα προσκόμισης πιστοποιητικών για τα προσόντα των καλλιτέχνιδων, (γιατί οι πίπες άμα τη εμφανίση τους δεν είναι ικανοποιητικά προσόντα;) καθώς προσκομίζονται πλαστά έγγραφα. Από την 1η Σεπτεμβρίου θα απαιτείται πιστοποίηση της εγκυρότητας των εγγράφων από τις αρμόδιες αρχές των χωρών τους. (Παρούσας της οικονομικής κρίσης φροντίζει το ΑΚΕΛ για νέες θέσεις εργασίας στις πρώην κομουνιστικές χώρες. Από εκει θα ξεκινησουμε να μειώσουμε την ανεργία και μετά στην Κύπρο) Επίσης, δεν επιτρέπεται η μετακίνηση (με φορτηγά κρεοπωλείου φαντάζομαι) από τον εργοδότη κατά τους πρώτους 6 μήνες, εκτός και εάν προκύψει εργατική διαφορά. (Λάου-λάου μας το έφεραν = ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ "ΕΡΜΗΝΕΥΤΡΙΩΝ" ΣΤΟΥΣ 6 ΜΗΝΕΣ - Να μην ικανοποιησουμε και κάποιες απαιτήσεις των ιδιοκτητών καμπαρέ;; Ετσι θα τα αφήσουμε τα παιδια;;)


ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΜΕΡΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ

ΑΛΛΑ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΙΔΕΣ ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ;

ΟΤΑΝ ΞΑΝΑΒΓΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΤΕ ΝΑ ΠΕΙΣΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΕ ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ ;

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

Ακόμα ένα θύμα ενδοοικογενειακής βίας πεταμένο στο πηγάδι



Με την ανάσυρση του πτώματος της γυναίκας από πηγάδι στην Ποταμιά ανασύρεται μια άλλη πλευρά της απωθητικής πραγματικότητας. Στατιστικά της αστυνομίας Κύπρου θεωρούν ότι το 20% των φόνων και ανθρωποκτονιών που έγιναν από το 1980 μέχρι το 2006, ήταν ενδοοικογενειακές. Σε ευρωπαϊκές χώρες με εμπεδωμένη την πολιτική και πρακτικές κατά της βίας εναντίον γυναικών θεωρείται ότι οι μισές από τις ανθρωποκτονίες οφείλονται κυρίως στην εξέλιξη της ενδοοιγενειακής βίας με κύρια θύματα γυναίκες και παιδιά.(Υπουργείο Εσωτερικών Αυστρίας 2008).

Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο πως η βία κατά γυναικών και παιδιών εντός του οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντος, αν αφεθεί να εξελιχθεί, καταλήγει στην ανθρωποκτονία. Θυμόμαστε όλοι τις περιπτώσεις που πτώματα γυναικών ανασύρονται από σκουπιδότοπους, χωματερές, ή βρίσκονται καμένες και τεμαχισμένες σε μια προσπάθεια να χαθούν τα ίχνη που επιβαρύνουν τον δράστη.

Οι κυβερνητικές υπηρεσίες είναι αναποτελεσματικές να προσφέρουν προστασία στα θύματα τα οποία αφήνονται μόνα τους. Αν έχουν δε και το επιπρόσθετο χαρακτηριστικό να κατάγονται από άλλη χώρα, όπως στην περίπτωση της Ποταμιάς, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συνεχίσουν αποκομμένες από οποιαδήποτε δυνατότητα στήριξης. Η Πολιτεία αδυνατεί να παράσχει προστασία της ζωής, εναλλακτικές λύσεις και διέξοδο στα προβλήματα χιλιάδων γυναικών στην Κύπρο. Για να καλύψει τις «αστοχίες» της πολλές φορές κατηγορεί τα ίδια τα θύματα που δεν καταγγέλλουν τους δράστες ή επιλέγουν να αποσύρουν τις καταγγελίες λίγο πριν την εκδίκαση της υπόθεσης. Η αλήθεια βρίσκεται ωστόσο αλλού. Το άτομο που νιώθει ότι ο Νόμος είναι με το μέρος του και πως εφαρμόζεται ενώ ταυτόχρονα του προσφέρονται εναλλακτικές λύσεις για να ξεφύγει από τη βία και την κακοποίηση δεν επιστρέφει στο περιβάλλον της κακοποίησης, δεν θέτει τον εαυτό του σε κίνδυνο και προσπαθεί – με δυσκολία – αλλά προσπαθεί, να ξαναχτίσει τη ζωή του από την αρχή.

Επιπρόσθετα, η Πολιτεία για να καλύψει τις «αστοχίες» της πολεμά πρωτοβουλίες πολιτών έξω από τα αναποτελεσματικά στεγανά, κλείνει καταφύγια αντί να τα ενισχύει, φιμώνει οργανώσεις. Η γελοιότερη κατηγορία από χείλη κυβερνητικού αξιωματούχου που ακούσαμε ποτέ ως Απανέμι ήταν ότι «βοηθάμε αλλοδαπές γυναίκες» και αυτό θεωρήθηκε μομφή για έναν οργανισμό που βοήθησε πάνω από 5000 άτομα.

Η πραγματικότητα είναι άλλη και σκληρά κυνική. Το κράτος αν δεν υποστηρίξει την ύπαρξη δομών που βοηθούν θύματα βίας, δεν θα γλιτώσει τη .. «δαπάνη» απλά θα αξιοποιήσει τους πόρους του για να ανασύρει πτώματα από πηγάδια όπως της Ποταμιάς ή την χωματερή του Κοτσιάτη και να συντηρήσει δια βίου ακόμα έναν κατάδικο στις κεντρικές φυλακές αν εξιχνιάσει το έγκλημα.

Η κύρια ερώτηση παραμένει αναπάντητη: Πόσο αξίζει ή σεβόμαστε την ανθρώπινη ζωή; Και γιατί πρέπει να χάνεται ή να εξαθλιώνεται ενώ θα μπορούσαν να υπάρξουν άλλες λύσεις.

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

Στη Μόσχα, αδελφές μου, στη Μόσχα

Στις 17 Μαΐου η Λουτμίλα, η κόρη και ο εγγονός πήραν τον δρόμο για την Ρωσία, χώρα καταγωγής τους.

Η έξοδος τους ήταν καθόλα νόμιμη, με διάταγμα του Οικογενειακού Δικαστηρίου.

Από ότι γνωρίζω δεν είχαν πρόθεση να φύγουν, αντίθετα ήθελαν να μείνουν και να εργαστούν στην Κύπρο, να συνεχίζουν τη θεραπεία της Σνεζάνας και να στείλουν το 5χρονο στο σχολείο το Σεπτέμβρη.

Θεωρώ ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν ουσιαστικά, κυρίως αυτή που τους έδιωξε.

Έφυγαν μετά από 11 δύσκολους μήνες. Σε όλη τη διάρκεια της νοσηλείας της Σνεζάνας η μητέρα της κοιμόταν στους διαδρόμους και καρέκλες του Νοσοκομείου και Ιδρυμάτων. Για 7 μήνες δεν είχαν δει το γιο και εγγονό τους, δεν είχαν στήριξη από το Γραφείο Ευημερίας και εκτός από την βοήθεια του Κέντρου ΑΠΑΝΕΜΙ, του δικηγορικού γραφείου Ελένης Βραχίμη που ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση μας και όλων των φίλων του που έσπευσαν να βοηθήσουν δεν είχαν κανέναν μαζί τους από την Πολιτεία.

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα 2008 η γιαγιά προσπάθησε να δώσει ένα χριστουγεννιάτικο δώρο στο μικρό εγγονό. Η επαφή και επικοινωνία της μαζί του παρεμποδίστηκε παράτυπα από τους κύπριους συγγενείς του πρώην άντρα της κόρης της. Ακολούθησαν κι άλλες επισκέψεις στον Αστυνομικό Σταθμό και Γραφείο Ευημερίας με το ίδιο αίτημα. Κάθε φορά οι κύπριοι συγγενείς του μικρού παρεμπόδιζαν την επικοινωνία.

Τέλος Γενάρη του 2009 η γιαγιά και δυο εθελοντές από το Απανέμι βρίσκουν τον μικρό στην Παιδική Στέγη Λευκωσίας, ενημερώνουν το Γραφείο Ευημερίας και τον παίρνουν για να δει την μητέρα του για πρώτη φορά μετά από μήνες. Αμέσως εξασφαλίζεται διάταγμα φύλαξης που επιβεβαίωνε το δικαίωμα της μάνας να είναι μαζί με το γιο της (ο πατέρας είναι νεκρός).

η Οικογένεια μεταφέρεται αρχικά σε φιλικό διαμέρισμα στη Λεμεσό ενός εθελοντή του Κέντρου και αργότερα με τη βοήθεια όλων σας νοικιάζουν δικό τους διαμέρισμα για 2 χρόνια.

Από το Φεβρουάριο μέχρι και τον Μάιο έλαβαν ΜΟΝΟ ένα έκτακτο δημόσιο βοήθημα. με πολλή δυσκολία και "παρακάλια"¨λίγο πριν να φύγουν τους στέλνετε αυτο που τους λέχθηκε ως "τελευταίο βοηθημα" από το γραφείο ευημερίας Λεμεσού.

Η διαδικασία της νομικής αρωγής που αιτήθηκαν πέρασε μέσα από τις ίδιες συμπληγάδες με αδικαιολόγητη ολιγωρία από τις υπηρεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ωστόσο όσο ο μικρός βρίσκεται στη Λεμεσό, διευθετούνται συναντήσεις και επικοινωνία με τους Κύπριους συγγενείς του καθώς και διανυκτέρευση για 2 Σαββατοκύριακα συμπεριλαμβανομένου και αυτό των εορτών του Πάσχα (!) με τη μεσολάβηση του Κέντρου ΑΠΑΝΕΜΙ μετά από άρνηση του Γραφείου Ευημερίας να διαδραματίσει τον οφειλόμενο συντονιστικό του ρόλο.

Η Λουντμίλα και η Σνεζάνα χωρίς να θέλουν να επιβαρύνουν με τις αποφάσεις τους κανέναν άλλον άφησαν ένα ευχαριστήριο μήνυμα για να μας παραδοθεί ένα μήνα μετά την αναχώρηση τους.


Σας το μεταφέρω μαζί με τις προσωπικές μου θερμές ευχαριστίες για όλη τη στήριξη που δώσατε στις δυο γυναίκες και το αγόρι που χωρίς εσάς θα ζούσαν ακόμα πιο δύσκολα τους τελευταίους 11 μήνες.

Τελειώνοντας ας μου επιτρέψετε να κάνω έναν ελευθερο απολογισμό :

Η Ρωσία με το ελάχιστο κοινωνικό κράτος τελικά αποτελεί καλύτερη επιλογή από την ευρωπαϊκή Κύπρο για ένα θύμα βιας στην οικογένεια.
Ο Νόμος μπορεί να ορίζει κηδεμόνα του τη διευθύντρια Κοινωνικών Υπηρεσιών Ευημερίας αλλά η εφαρμογή γίνεται με αυθαίρετη «διακριτή ευχέρεια». Μπορεί να "φροντίζει" έναν ανήλικο που έχασε τον ένα γονιό του και κακοποίησαν την άλλη με το να του στερεί τη μάνα του συστηματικά και χωρίς γνώση της κατάστασης της.
Μια γυναίκα που εργάστηκε δίπλα στην κόρη της υποκαθιστώντας τις οφειλόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία υποστηρικτικές υπηρεσίες φροντίδες χωρίς να την ανακουφίζει στο ελάχιστο, αντίθετα να την τραβούν σαν λάστιχο δεξιά και αριστερά υπενθυμίζοντας της κάθε στιγμή «οτι εσείς είστε Ρωσίδα, τι κάνετε στην Κύπρο;».
Χωρίς δυνατότητα εργασίας, χωρίς χρόνο για εργασία, χωρίς οικονομική βοήθεια, χωρίς κάλυψη των πρώτων αναγκών, χωρίς ούτε μια σακούλα ψώνια από μια αγορά που κάποιος από το Απανέμι στη Λεμεσό ευτυχώς φρόντιζε να τους δίνει.
Η Σνεζάνα δεν είχεόύτε τα προσωπικά της αντικείμενα και ρουχισμό όταν βρέθηκε στο Νοσοκομείο και παράνομα δεν της δοθηκαν ποτέ. Χωρίς ιατρική περίθαλψη που έπρεπε να διασφαλιστεί μετά από την παρουσίαση της ιστορίας σε δελτίο ειδήσεων και παρέμβαση του υπουργού υγείας και με κάλυψη των εξόδων στο Μέλαθρο Αγωνιστών ΕΟΚΑ.
Με νομική αρωγή που εγκρίθηκε μετά από 7 μήνες και μόνο με την επιμονή και υπομονή ενός δικηγορικού γραφείου που έχει μακρά παράδοση στην υπεράσπιση θύματος βίας στην οικογένεια και ιδιαίτερα γυναικών. Με ένα κανάλι και μια εφημερίδα να ενδιαφέρονται για τηνιστορία, οι άλλες την απέκλησαν ως μη "ενδιαφέρουσα"!

Θυμάμαι τις δηλώσεις της βουλευτού-μαϊντανού σε ημερήσια εφημερίδα όταν δημοσιεύτηκε η ιστορία της κόρης της Λουντμίλα ότι υπέβαλε και σχετική ερώτηση στις αρμόδιες υπηρεσίες [αυτή πάντα κάνει την ίδια δήλωση για κάθε περίπτωση].
Ακόμα κα "β"ουλεύτρια μας να λάβουμε την απάντηση σας.

Φυσικά η μεγάλη απούσα ήταν και παραμένει η αξιοέραστος Υπουργός της φιλολαϊκής κυβέρνησης και υπεύθυνη του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Στην υπουργό θα έλεγα ότι αν και έχουν αλλάξει τα πράγματα, η Ρωσία του σήμερα είναι κατά πολύ καλύτερη επιλογή από την Κύπρο της κυβερνησης της. Για αυτό συντρόφισσα την επόμενη φορά που θα έρθουν στο γραφείο σου ρωσίδες μάνες που τους πετσόκοψαν τα παιδιά τους και τα κατέστησαν μόνιμα ανάπηρα και από πάνω τους αποστερούν την επαφή με τα δικά τους παιδιά, καλύτερα να αναφωνήσετε: «Στην Μόσχα αδελφές μου, στη Μόσχα»



Υ.Σ. Η τιμητική διάκριση που μου προσφέρατε ως Υπουργός για την προσφορά μου στα παιδιά δεν ξέρω τι σχήμα έχει για να την αξιοποιήσω κατάλληλα και έτσι δεν θα έρθω να την παραλάβω.
Υποθέτω ότι αποκλείεται να είναι σφυρί για να γκρεμίσετε το Υπουργείο σας και να το ξαναχτίσετε από την αρχή. Ή δρεπάνι για να κόψετε [μεταφορικά] τα κεφάλια των υπάλληλων που ευθύνονται για τις τόσες κακουχίες χιλιάδων εξυπηρετούμενων ατόμων από το γραφείο Ευημερίας.

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΑΤΕ ΤΩΡΑ - ΟΛΗ Η ΚΥΠΡΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΝΙΩΣΕΙ - τα ποταμια δεν γυριζουν πίσω

Οι σημερινές διαδηλώσεις σε Λευκωσία και Λεμεσό σηματοδότησαν μια νέα εποχή για την Κύπρο.

Η ανακοίνωση της Κίνησης Πoλιτών ALERT για περαιτέρω συνεδριάσεις και δράσεις σε Πάφο, Λεμεσό, Λάρνακα και Λευκωσία την ερχόμενη βδομάδα κρατούν το παλμό μιας κοινωνίας που ξυπνησε απο το λήθαργο δεκαετιών.

ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΤΩΡΑ

ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ.

ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΠΙΣΩ ΚΑΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ



Η αστυνομία δεν ασχημονεί μόνο σε νεαρά δεμένα άτομα

ασχημονεί με αυθαιρεσία και βια σε άπειρες περιπτώσεις



αναδημοσιεύω απόσπασμα από ανάρτηση της 18ης Νοεμβρίου 2008
http://bluerose-rose.blogspot.com/2008/11/blog-post_18.html

τα θυματα είμαστε όλοι και όλες μας


..."Τι θα λέγατε να σας μεταφέρω στο «θαυμαστό» κόσμο της οικογενειακής βιας άλλα με τρόπο που να το καταλαβαίνουμε όλοι, είτε είμαστε άντρες είτε γυναίκες και χωρίς απαραίτητα να υπήρξαμε κάποτε θύματα. Και μάλιστα στην Κύπρο του 2008!

Μπορείτε να απαντήσετε τις ερωτήσεις νοερά και στα γρήγορα. Δεν υπάρχει αξιολόγηση οποιασδηποτε μορφής.


Φανταστείτε λοιπόν ότι κάποιος μπουκάρει σπίτι σας. Είναι πιο δυνατός από σας και ξέρετε ότι θα σας επιτεθεί ο,τι και να του πείτε για να τον μεταπείσετε. Δεν θέλει κάτι απο σας, δεν θελει να σας κλέψει, θέλει απλά να σας χτυπήσει.

Περιορίζουμε το παράδειγμα από εκείνη τη στιγμή απλά μέχρι τον αστυνομικό σταθμό και μόνο.


Υπόθεση Α’
Προλαβαίνετε και καλείτε τον αστυνομικό σταθμό της γειτονιάς σας. Σας πληροφορούν ότι δεν θα έρθει περιπολικό και πως πρέπει να το χειριστείτε μονοί/ες σας.
Ο αστυνομικός σας λέει μάλιστα ότι είναι «προσωπική σας υπόθεση» Τι κάνετε;


Φωνάζω στο τηλέφωνο «Ποια ιδιωτική υπόθεση κ αστυνομικέ – με χτυπούν, κάντε κάτι»
Τηλεφωνώ ξανά και ζητώ τον ανώτερο
Φωνάζω βοήθεια από το γείτονα
Τηλεφωνώ σε ιδιωτική εταιρεία ασφάλειας
Δεν έχω χρόνο και ετοιμάζομαι να αμυνθώ
Μαζεύομαι στο πάτωμα και περιμένω να τελειώσει



Υπόθεση Β’
Ο άγνωστος σας χτύπα και φεύγει. Πηγαίνετε στον αστυνομικό σταθμό. Ο αστυνομικός δεν λαμβάνει κατάθεση, θέλει να επικοινωνήσει πρώτα με τον δράστη (του είχε πέσει η ταυτότητα του φεύγοντας) για να επιβεβαιώσει το συμβάν. Τι κάνετε;

Ζητώ να δω τον Ανώτερο του.
Του εξηγώ ότι εγω είμαι το θύμα και οφείλει να πάρει κατάθεση
Περιμένω να τηλεφωνήσει στον δράστη
Φεύγω χωρίς να διατυπώσω το παράπονο.


Υπόθεση Γ’
Επικοινωνει με τον δράστη και εκείνος το αρνείται. Όταν τον ρώτα για το δελτιο ταυτότητας που βρέθηκε στον χώρο, ισχυρίζεται ότι εσείς τον καλέσατε νωρίτερα σήμερα αλλά δεν γνωρίζει τι σας συνέβηκε μετά. Ο αστυνομικός σας ζητά να επιστρέψετε σπίτι σας γιατί είναι «ο λόγος του εναντίον του δικού σας». «Μα δεν βλέπετε τα σημάδια, κύριε,» του λέτε. Πηγαίνετε γιατρό σας λέει. Τι κάνετε;

Ζητώ να δω τον υπεύθυνο βάρδιας
Ντρέπομαι και φεύγω
Πηγαίνω στο νοσοκομείο για να έχω αποδείξεις της σωματικής βλάβης και περίθαλψη
Απαιτώ να εφαρμοστεί ο Νόμος (αν τον ξέρεις) και μένω στον σταθμό μέχρι να ξεκινήσει η διαδικασία


Υπόθεση Δ’
Πηγαίνετε στο Νοσοκομείο, σας περιποιούνται τα τραύματα, σας δίνουν γραπτώς την έκθεση για τον τραυματισμό σας. Επιστρέφετε στον αστυνομικό σταθμό. Παρουσιάζετε τα χαρτιά. Τι κάνετε;

Έχω κουραστεί. Τα αφήνω και φεύγω. Θα τηλεφωνήσω αργότερα.
Γνωρίζω τη διαδικασία και απαιτώ γραφτεί στο βιβλίο συμβάντων
Περιμένω αν θα δεχτούν ή όχι τα χαρτιά που έφερα


Υπόθεση Ε’
Νιώθετε ανασφαλής από πιθανή νέα επίσκεψη του αγνώστου. Τι κάνετε;

Το εκφράζω και περιμένω να με καθοδηγήσουν οι αστυνομικοί
Ζήτω διάταγμα αποκλεισμού (αν γνωρίζετε το υπάρχει η πρόνοια στον Νομό)
Απευθύνομαι σε ιδιωτική εταιρεία ασφάλειας
Απευθύνομαι στον ξάδελφο μου που ξέρει κάτι τσογλάνια της νύχτας
Φεύγω ούτε που μπορώ να σκεφτώ τι μπορώ να κάνω τώρα.


Υπόθεση ΣΤ’
Μένετε τελικά και ζητάτε Διάταγμα αποκλεισμού. Σας λένε ότι δεν μπορείτε να εκδώσετε διάταγμα αποκλεισμού και πως πρέπει να προσλάβετε δικηγόρο. Εσείς δεν έχετε λεφτά. Τι κάνετε;;

Φεύγω και προσπαθώ να το ξεχάσω
Φεύγω και δανείζομαι για τον δικηγόρο
Απαιτώ να εφαρμοστεί ο Νομός (αν τον γνωρίζετε που προβλέπει διάταγμα αποκλεισμού με γνωμάτευση ιατρού και κοινωνικού λειτουργού από αστυνομία)
Απαιτώ Νομική Αρωγή (δωρεάν Δικηγόρο – αν γνωρίζετε ότι προνοεί ο Νόμος)


Υπόθεση Ζ
Δεν έχετε που να πάτε. Φοβάστε ότι θα ξανάρθει. Το σπίτι σας νιώθετε ότι δεν είναι ασφαλές καταφύγιο. Τι κάνετε στο σημείο αυτο;

Το λέτε στην αστυνομία
Τηλεφωνείτε σε φίλους/συγγενείς
Τηλεφωνείτε σε ΜΚΟ για θύματα
Πηγαινετε σε ξενοδοχείο.
Δεν πηγαινετε πουθενά, κανετε βολτα με το αυτοκινητο, κοιμαστε στο αυτοκινητο.





Η υποθεση Ζ είναι το σημείο από το οποίο ξεκινούν άλλες «περιπέτειες».
Επειδή εχουν συμβεί ολα οσα ειπαμε στην Αστυνομία
Επειδή οι συγγενεις και φιλοι δεν ειναι πάντοτε επιλογη
Επειδή δεν γνωριζετε αν υπάρχουν ΜΚΟ ή αν το γνωριζετε και θυμαστε τον αριθμο, το καταφύγιο στην Λευκωσία χωράει 8 ατομα και ειναι παντα γεματο, κι εσείς μπορεί να μένετε έκτος Λευκωσίας,
Επειδή δεν ξέρετε τι να κάνετε τα παιδιά σας, γιατί πονάτε παντού και δεν μπορείτε να σκεφτείτε, γιατί φάγατε ήδη 16 ώρες στην Αστυνομία και Νοσοκομειο

Επειδή, επειδή, επειδή ...




ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ τωρα...
Φανταστείτε ότι αν σας συνέβαινε κάτι τέτοιο ΕΣΕΙΣ θα αντιδρούσατε έντονα
Θα νιώθατε θυμο για τον δράστη
Θυμο και για τους αστυνομικούς
Θα σκεφτόσασταν να καλέσετε τα κανάλια και τους Υπουργούς
Θα φωνάζατε.....



Φανταστείτε ΟΜΩΣ οτι ΕΣΕΙΣ δεν είστε εσεις. Ο,τι ο «άγνωστος» είναι γνωστός σας. Και εσείς ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ, ΦΟΒΑΣΤΕ, ΝΙΩΘΕΤΕ ότι εξαρτάστε από αυτόν, ΝΙΩΘΕΤΕ ντροπιασμένοι να μιλάτε στον αστυνομικό, στη γειτόνισσα, στην μάνα, νιώθετε ότι ΦΤΑΙΤΕ γιατί τον προκαλέσατε, ότι τον ΑΓΑΠΑΤΕ και ότι θα αλλάξει, ότι είναι ΙΔΙΩΤΙΚΗ σας υπόθεση, ότι θα μαθευτεί στη δουλειά και στο σχολείο των παιδιών,



ΝΙΩΘΕΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΕΠΙΛΟΓΗ

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ πως είναι να ζεις με την αίσθηση της μη-επιλογής...


ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ πως είναι να μην σου την προσφέρουν όσοι εφαρμόζουν τον Νομό


ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ να μη σε προστατεύει η Αστυνομία, οι υπηρεσίες απούσες, τα καταφύγια κλειστά, οι γονείς φοβικοί ή ανήμποροι, εσύ να ζεις μονή/ος ή σε ξένη χώρα.


Το φαντάζεστε;

Οτιδήποτε είναι αυτονόητο για οποιαδήποτε άλλη υπόθεση ξυλοδαρμού δεν είναι απαραίτητα αυτό που νιώθεις Οταν η βια είναι στο σπιτι σου. Αλλα ουτε και αυτο που αναμενεις απο την Αστυνομία στην αντιστοιχη περίπτωση.



Ίσως αναρωτηθούν ορισμένοι... μα καλά, που γίνονται αυτά τα πράγματα.
Εδώ! Και για κάθε πτυχή των υποθετικών καταστάσεων μπορώ να σας πω ότι έχουμε ως Απανέμι και ένα παράδειγμα υπαρκτό. Παραφράζοντας το ..γνωστό, σας λέω ότι το θύμα βιας είναι «και δαρμένο και μετανιωμένο και εγκαταλελειμμένο»



Το φαντάζεστε;
Καταλαβαίνετε γιατι θα περπατήσουμε στις 30/11/2008; (αναφέρεται στην πορεία γυναικων ΑΠΑΝΕΜΙ)

το ΝΙΩΘΕΤΕ; "

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

τα ποτάμια δεν γυρίζουν πίσω

Αν είναι αυτή τη φορά να το καταφέρουμε,
ας αφήσουμε τον αυθορμητισμό
να υπερνικήσει τις εκλογικεύσεις.

Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε το αυτονόητο - ας το παρουσιάσουμε πολύπλευρα μονάχα.


Τα ποτάμια δεν γυρίζουν πίσω...

Οι πηγές τους άλλοτε στέρευαν γρήγορα κι άλλοτε τρέχοντας να ποτίσουν την κατάξερη γη στέγνωναν στην πορεία... Η «γη» μας κατάξερη από καιρό. Και τις πηγές μας τίς φράξαμε με χίλιους δυο ψευδό-καθωσπρεπισμούς και προφάσεις...

Αυτός ο ποταμός δεν θα γυρίσει πίσω....

Ας κρατήσουμε την ροή δυνατή...

Ας αφήσουμε τους νέους και νέες να εκφραστούν ελεύθερα και με ο,τι μέσα διαθέτουν.
Η μουσική τους, η ζωγραφική τους, τα συνθήματά τους είναι πηγή ανεξάντλητη.

Και όσοι/ες διψάσαμε πολύ, ας μην ξεδιψάσουμε τώρα
κι ας μην κορεστεί η ανάγκη μας με μια-δυο εκδηλώσεις

Αυτός ο ποταμός μας καλεί να τον ακολουθήσουμε
Ας ανακαλύψουμε λοιπόν τη φυσική φορά του.
Οι ποταμοί ξέρουν που θέλουν να πάνε...


Ας μην εμποδίσουμε όσους παραπόταμους έρθουν τώρα να τον ενισχύσουν.


Ας μη ξεγελαστούμε πάλι...
Ούτε τα κόμματα και οι συντεχνίες, ούτε τα «οργανωμένα σύνολα» και οι φοιτητικές νεολαίες είναι ποταμοί ή χείμαροι ορμητικοί.
Αυτοί όλοι λίμνασαν σε λεκάνες εύφορες μέχρι που τις γέμισαν με τοξικότητα, με αυταρέσκεια, αυταρχισμό και καταναγκασμό, ξεχνώντας ότι προορισμός του ποταμού είναι η θάλασσα περνώντας μέσα από την Κοινωνία.

Αυτό το ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω,
αυτό το ποτάμι δεν έχει όνομα

Ελεύθερο βαθαίνει την κοίτη του χωρίς περιορισμούς...


Κάπου δεξιά-αριστερά θα μπούνε και οι βράχοι
να προστατέψουν όσους και όσες ενώνονται με τη ροή.
Χωρίς πολλά-πολλά «βράχοι» αφήστε τον ποταμό να ξεχυθεί

Δεν ήταν ποτέ δικό σας το ποτάμι
Αν περνά από το χέρι σας προστατέψτε αυτά τα παιδιά μονάχα!

Και κάντε τόπο

ΔΙΨΑΣΑΜΕ πολύ

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009

Πολιτικές για την ισότητα των φύλων: Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον

Η Αντιπροσωπία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Κύπρο και ο ΟΠΕΚ (Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας) διοργανώνουν ημερίδα με θέμα: «Πολιτικές για την ισότητα των φύλων: Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον», το Σάββατο 14/3/2009, στις 9.00-13.00. Αίθουσα Ουνέσκο, Πανεπιστήμιο Λευκωσίας.

Πρόγραμμα εκδήλωσης
Χαιρετισμοί (9.00-9.30): Κυριάκος Πιερίδης, μέλος Δ.Σ. ΟΠΕΚ. Σωτηρούλα Χαραλάμπους, υπ. Εργασίας και Κοιν. Ασφαλίσεων. Αντρούλα Καμιναρά, Επικεφαλής Αντιπροσωπείας Ευρ. Επιτροπής. Εισαγωγική Παρέμβαση: Ρένα Χόπλαρου, μέλος Δ.Σ. ΟΠΕΚ.

Μέρος Α΄:
Πολιτικές για την Ισότητα των Φύλων: το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον (9.30-11.15).
«Κινήσεις και κινήματα γυναικών για την ισότητα και το φεμινισμό (19ος & 20ος αιώνας)» Μαρία Ρεπούση, αναπληρώτρια καθηγήτρια Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου.

«Πολιτικές για την ισότητα των φύλων». Μαρία Στρατηγάκη, επίκουρη καθηγήτρια Παντείου Πανεπιστημίου, πρώην Πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής για την Ισότητα των Φύλων της Ευρ. Επιτροπής.

«Είναι η δύναμη της πατριαρχίας πιο ισχυρή από τους νόμους και τα ψηφίσματα;». Μαρία Χατζηπαύλου, επίκουρη καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Κύπρου.

Συντονιστής Συζήτησης: Δρ. Αντρέας Ονουφρίου, Πανεπιστήμιο Κύπρου


Μέρος Β΄:
ΜΚΟ για την Ισότητα (11.30-13.00)
Σουζάνα Παύλου, Mediterranean Institute of Gender Studies + ταινία.

Δημήτρης Μιχαρικόπουλος, Διευθυντής Ινστιτούτου Κοινωνικής Καινοτομίας.

Δρ. Δέσποινα Σολωμή, Ερευνητικό Κέντρο Ισότητας Φύλου (ΕΚΙΦ).

Άννα Πηλαβάκη, Παρατηρητήριο Ισότητας Κύπρου (ΠΙΚ).

Τζούλη Καλημέρη, Κέντρο Στήριξης Γυναικών Απανέμι

Συντονίστρια Συζήτησης: Άννα Παπασάββα, Ινστιτούτο Γεωπολιτικής Δαίδαλος

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΑΖΙ

Χτες η κόρη της Λουντμίλα αγκαλιασε το γιο της.

Οι δυο γυναίκες και ο 4χρονος ενωθηκαν σαν οικογενεια ξανα.

Σημερα ενα δικαστικό διαταγμα επισφράγησε τη διαδικασία.

Οι τρεις τους, ξεκινουν μαζι ενα ταξιδι στην ίαση, την αποκατασταση, την "ομαλότητα".

Ευχαριστούμε τους δικηγόρους Νίτσα Χ"στυλλή και Λάρη Βραχίμη που βοηθησαν.

Τον ανωνυμο (για λιγες μερες ακόμα και για λόγους ασφαλείας) που προσέφερε το διαμερισμα του να φιλοξενηθουν.

Ολους και όλες σας που δε σταματησατε να βοηθάτε

Η διαδικασία αποκαταστασης σε πολλά επιπεδα συνεχίζεται και θα χρειαστεί χρόνο:
- η απόδοση δικαιοσύνης για την κακοποιηση της κόρης της Λουντμίλα,
- η απόλαυση όλων των δικαιωματων της,
- η θεραπεία της,
- η θεραπεια του γιου της,
- η ιαση της σχεσης μανα-γιου η οποία υπήρξε και αυτή θύμα βίας και κακοποιησης,
- η επιβιωση της οικογενειας οικονομικά και κοινωνικά,
- η επιστροφή σε μια διαχειρισιμη κατασταση και ομαλότητα...

Η πορεία που ξεκινησαμε μαζί τους στις 30 Νοέμβρη έφτασε σε ενα καλό ενδιαμεσο σταθμό...

Μαζί με όλους εσας που πιστέψατε.

Τη χτεσινη μέρα ο 4χρονος θα τη θυμαται ως μια μερα που οι μεγαλοι δεν τον ξεχασαν, που η μαμα του τού είπε απο κοντα στο αυτι πόσο της έλλειψε και τον αγαπά, που του εξηγησε γιατι δεν μπορούσε να ήταν εκει όλο αυτο το διαστημα η ίδια, που του εξηγησε ότι δεν έφτεξε ποτέ ο ίδιος, που έμειναν για ώρες αγκαλια χαιδεύοντας τα μαλλιά ο ενας της άλλης.

Τη χτεσινή μερα θα την θυμάται κι ας μη γνωρισει ποτέ πόσα άτομα την σήκωσαν μαζί του...

σας ευχαριστούμε απο καρδιας



ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ
ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ 0113-00-367594-00
(ο λογαριασμος είναι στο όνομα της Λουντμιλα Ισκοβα)
πληροφορίες στο 96 656015

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

Οι δολοφονοι των υπερασπιστων των ανθρωπινων δικαιωματων να δικαστουν

Demand that Killers of Human Rights Defenders in Russia be
Brought to Justice

Click Here to Take Action:
http://action.humanrightsfirst.org/ct/SdsviK61azx2/

On January 19, Stanislav Markelov, a human rights defender and
lawyer, was gunned down in the middle of the afternoon in
downtown Moscow. Anastasia Baburova, a freelance reporter
working for the newspaper Novaya Gazeta who was with Markelov
and tried to intervene, was also shot and died hours later.

Markelov was a well-known and respected figure in Russia's human
rights community. He was the president and founder of the Rule
of Law Institute, an organization formed to protect human rights
and the rule of law. As a lawyer, he represented victims of
human rights abuses in Chechnya, independent journalists, and
victims of neo-Nazi violence. Baburova had written a number of
reports on Russia's growing problem of racism and neo-Nazi
violence for Novaya Gazeta.

Russian human rights defenders, including lawyers, journalists,
and other activists, are used to dangerous conditions such as
violence, threats, and unfair prosecution. But the brazen
killing of two human rights defenders, in daylight and in front
of dozens of witnesses, marks an alarming deterioration brought
about by impunity for prior attacks. The Russian authorities
must conduct a prompt, thorough, and transparent investigation,
identify those responsible, and bring them to justice.

Click Here to Take Action:
http://action.humanrightsfirst.org/ct/SdsviK61azx2/

Click Here to Learn More about This Case:
http://action.humanrightsfirst.org/ct/S7sviK61azxw/
--------------------------------------------------

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Η ΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ δεν ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ

Δυο άτομα βρίσκονται για 10η μέρα σε απεργία πέινας στα κρατητηρια Παραλιμνίου, μετά που μεταφέρθηκαν εκει απο τα κρατητηρια της Λάρνακας.

Ηρθαν σε επαφή με το Κέντρο Στήριξης Γυναικων ΑΠΑΝΕΜΙ, λόγω της παρακολουθησης απο αυτό των συνθηκών κράτησης αιτούντων άσυλο στα κρατητηρια της χώρας μόλις πριν 2 μέρες.

Η Αστυνομία μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε ενημερώσει οιονδήποτε αν και χρειαστηκε να μεταφερθεί το ένα άτομο στο Νοσοκομείο.

Αίτημα τους είναι η απελευθερωση τους γιατι κρατούνται παρανομα μετα την υποβολή αίτησης ασύλου. Ενώ βρίσκονται στα κρατητήρια για λιγότερο απο 21 μέρες όπως προνοεί ο Νόμος, εντούτοις έχουν ήδη απορριφθει και στα δυο στάδια της διαδικασίας.

Η παραμονη τους εκέι, χωρίς προσβαση σε δικηγόρο, τους στερεί επιπρόσθετα τη δυνατότητα εφεσης στο Ανωτατο Δικαστήριο.

ΤΟ ΑΠΑΝΕΜΙ ζητά την παρέμβαση του Υπουργού Εσωτερικού και Υπουργου Δικαιοσύνης.

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

H κόρη της Λουντμίλα

Η κόρη της Λουντμίλα μιλά - έστω με δυσκολία, επικοινωνεί, θυμάται, περπατά αργά και δυναμώνει σταδιακά. Ρωτά συχνά για τον γιο της αναρωτιεται γιατι δεν τον βλέπει. Δεν ρωτα πια για τον συζυγό της, οι γιατροι αναρωτιονται αν θυμήθηκε και προσπαθει να αποβάλλει τη μνημη.

Στο πλευρό της απο την πρωτη στιγμή η μάνα της εχει αναλάβει για λογαριασμο της, ενα μεγάλο αγωνα εντος των αιθουσων του δικαστηριου.

Στο πλευρο της το δικηγορικό γραφείο που μέχρι τώρα δεν έχει πληρωθεί για οποιοδήποτε ενεργεια μιας και ενα απο τα βασικά δικαιωματα [αυτου του θυματος βιας και δικαιουχου νομικης αρωγης "παραμερίστηκε" απο το γραφείο ευημερίας].

Εκεί και οι μεταφράστριες, εθελοντριες, συνοδοί, του Κέντρου Στήριξης Απανέμι, εκεί και οι 1-2 δημοσιογράφοι που δεν εθαψαν την είδηση, εκεί και όλοι/ες απο σας βοηθησαν οικονομικά την κόρη της Λουντμίλα.

Ο 4χρονος γιος παραμένει παρατυπα μακρία απο τη μάνα του. Στα τέλη Ιανουαρίου εξετάζεται η υπόθεση δικαστικά.

Η οικογένεια του συζύγου της έχει προβεί σε σειρα αυτοδικων πράξεων που κρίνονται αρχικά παρανομες αναφορικά με το παιδι, την περιουσία της καθώς και τα δικαιωματα που προκύπτουν απο το γάμος της. Αν και η θεραπεια αργεί βασανιστικα έχει ωστόσο δρομολογηθει μέσα απο σειρα ενεργειών.

Η Λουντμίλα μόλις αποχαιρέτησε την υπόλοιπη οικογένεια που ήρθε για λίγες βδομαδες στην Κύπρο. Το ενοικιαζόμενο διαμέρισμα στη Λεμεσό είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να συνεχίσει να το πληρώνει - βλέπεται το Γραφείο Ευημερίας ΑΚΟΜΑ να εγκρίνει δημοσιο βοηθημα για την ιδιαίτερη αυτή περίπτωση.

Καθημερινά η μητέρα πλέον έχει να καλύπτει μια απόσταση απο το Ιδρυμα στο οποιο νοσηλεύεται η κόρη της και πάλι πίσω. Το διαμέρισμα θα μπορέσει να φιλοξενήσει τις 2 γυναίκες και το παιδί για να διεκδικήσουν μια επιστροφή στην ομαλότητα.

Εξακολουθούν να αναγκάζονται να ζουν απο δανεικά και τη βοηθεια συνανθρωπων τους γιατι το Κρατος "Πρόνοιας" αδιαφορεί, παρανομεί, κωλυσιεργεί ή απλά κοιμάται.


Ουτε θελουμε να σκεφτουμε τι θα γινοταν η κόρη της Λουτμίλα αν δεν είχε δημιουργηθει ο αυθόρμητος ιστός απο ανθρώπους που της συμπαραστέκονται γύρω της...


κάθε ευρω είναι σημαντικό

ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ
ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ 0113-00-367594-00
(ο λογαριασμος είναι στο όνομα της Λουντμιλα Ισκοβα)
πληροφορίες στο 96 656015