Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

μια διαφορετική πορεία


Σήμερα, πρώτη μέρα των διεθνών 16ημερων που είναι αφιερωμένα ενάντια στη βία κατά γυναικών, συμπληρώνονται δυο χρόνια από την τελευταία πορεία του Κέντρου Απανέμι.

Κοιτώντας το έντυπο και ηλεκτρονικό υλικό των προηγούμενων χρόνων, διαπιστώνει κανείς ότι θα μπορούσε κάλλιστα να ξαναδοθεί φέτος με μόνη αλλαγή την ημερομηνία διανομής του.

Βλέπετε δεν άλλαξαν πολλά στην υφιστάμενη υποδομή για στήριξη θυμάτων βίας, στη νοοτροπία εντός και εκτός του τομέα στήριξης θυμάτων βίας, ή στην απουσία προσδοκιών για καλυτέρευση των συνθηκών σε σύντομο χρόνο.

Αντιθέτως, παρατηρεί κανείς, πως όλοι οι γνωστοί λόγοι να δραστηριοποιηθεί κανείς σε μια πιο ενεργή στάση απέναντι στο πρόβλημα ενισχύθηκαν.

Δεν είναι του παρόντος η κριτική σε όσα μεσολάβησαν απο την τελευταια πορεία του Κέντρου μέχρι σήμερα, τα οποία είναι πολλά και που αφορούν μόνο έμμεσα τα θύματα και κυρίως - δυστυχώς - τα παρελκόμενα διαπλεκόμενα συμφέροντα του τομέα.

Σήμερα το Απανέμι, σας γράφει για να υπενθυμίσει σε όσες το χρειάζονται ότι συνεχίζουμε την πορεία μας. Δεν θα μας βρείτε στην Πλατεία Ελευθερίας όπως άλλες φορές, ούτε έξω από το Προεδρικό!

Δεν υπήρξε ποτέ η πολιτική βούληση να μας ακούσουν.


"Περπατάμε" όμως μαζί με όλες εσάς σε μια διαφορετική πορεία... Μια πορεία που ήταν και είναι διαφορετική.


Για όσους και όσες μας διαβαζουν πρώτη φορά, θα βρείτε τα τηλέφωνα και τη διευθύνση μας να αναγράφονται δεξιά αυτής της ανάρτησης.


συνεχίζουμε μαζί...

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

η αυστηρότητα των δικαστηρίων εξαντλείται στις γυναικες

Διαβάζοντας το άρθρο στον ΠΟΛΙΤΗ δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε την αυστηρότητα και σκληρότητα της απόφασης και την υπεροπτική εξήγηση απόδοσης της συγκεκριμενης ποινής.
Τη στιγμή που άπειρα διατάγματα επικοινωνίας παραβιαζονται καθημερινά από χωρισμένα ζευγάρια που τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούν τα παιδια ως μπαλάκι του πινγκ-πονγκ μεταξύ τους χωρίς να ακολουθούν φυλακίσεις ή τροποποιηση των διαταγμάτων.

Ειναι να αναρωτιεται κανείς για το επίπεδο κατάρτησης και ικανότητας σύνθετης σκέψης μερικών όσων κάθονται στα έδρανα. Ειναι να απορεί κανείς για την ικανότητα του δικαστή να βαλει δυο πράγματα μαζί για τον αντίκτυπο της απόφασης σε όλα τα εμπλεκόμενα άτομα.

Η δικαιοσύνη είναι τυφλή αλλά οι λειτουργοί της μάλλον φορούν παρωπίδες...

Ευστοχα σχολιαστηκε από τον δημοσιογραφο ότι εδώ ο Πρόεδρος δεν έδωσε προεδρική χάρη!

Θαυμάστε την απόφαση...


ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Χάρη σε επιχειρηματίες, κελί για μάνα ανήλικου για το ίδιο αδίκημα
Δίκαιη κοινωνία!
Μητέρα ανήλικου καταδικάστηκε σε φυλάκιση 7 ημερών επειδή δεν συμμορφώθηκε με τη διαταγή του δικαστηρίου για επικοινωνία του παιδιού της με τον παππού και τη γιαγιά από την πλευρά του αποβιώσαντος συζύγου της

Την ώρα που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδινε χάρη στους επιφανείς επιχειρηματίες οι οποίοι καταδικάστηκαν σε 30 μέρες φυλάκιση για παρακοή δικαστικού διατάγματος, την πύλη των Κεντρικών Φυλακών περνούσε 25χρονη μητέρα ενός ανήλικου παιδιού, η οποία διέπραξε το ίδιο αδίκημα.
Στην περίπτωσή της όμως, δεν έγινε καμία εισήγηση για αποφυλάκισή της με προεδρική χάρη. Αντίθετα, οδηγήθηκε στο κελί για να εκτίσει στο ακέραιο την 7ήμερη ποινή φυλάκισης που της επέβαλε το οικογενειακό δικαστήριο.
Δεν συγκίνησε τους αρμοδίους ούτε το γεγονός ότι το ανήλικο παιδί της 25χρονης, το οποίο είναι ορφανό, αναγκάστηκε, λόγω της φυλάκισης της μητέρας του, να βρεθεί εκτός της οικογενειακής στέγης και να τεθεί προσωρινά υπό τη φροντίδα του γραφείου Ευημερίας σε ένα περιβάλλον εντελώς άγνωστο.

Το έγκλημά της
Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, η νεαρή μητέρα, η οποία έχασε το σύζυγό της σε τροχαίο δυστύχημα και μεγαλώνει μόνη το παιδί τους, δεν συμμορφώθηκε με το διάταγμα του οικογενειακού δικαστηρίου για επικοινωνία του ανήλικου με τον παππού και τη γιαγιά, από την πλευρά του αποβιώσαντος πατέρα.
Στο άκουσμα της ποινής την οποία της επέβαλε το δικαστήριο η μητέρα έσκυψε το κεφάλι και συμμορφώθηκε με τη δικαστική απόφαση. Στο κελί, στα κρατητήρια των δικαστηρίων Λευκωσίας, κατά την αναμονή μέχρι να οδηγηθεί, σαν κοινός εγκληματίας, στις Κεντρικές Φυλακές, η 25χρονη έκλαιγε συνεχώς ενώ το μεγάλο της παράπονο ήταν ότι θα χάσει τη γιορτή στο σχολείο του παιδιού της, την ερχόμενη Παρασκευή. Ωστόσο, δέχθηκε τις συνέπειες των πράξεών της αξιοπρεπώς και χωρίς να ζητά ιδιαίτερη μεταχείριση.

Σοβαρό αδίκημα
Επιβάλλοντας ποινή φυλάκισης 7 ημερών ο δικαστής του οικογενειακού δικαστηρίου, Γ. Σεργίδης, τόνισε τη σοβαρότητα του αδικήματος της παρακοής δικαστικού διατάγματος.
Συγκεκριμένα, υπέδειξε ότι «αναμφισβήτητα, η σοβαρότητα του αδικήματος ανυπακοής σε διάταγμα του δικαστηρίου είναι πολύ μεγάλη. Η ανυπακοή καταβαραθρώνει αυτό τούτο το κύρος των δικαστηρίων, καθιστά δε την αποστολή τους αναποτελεσματική και κλονίζει την πίστη του κοινού προς αυτά». Πρόσθεσε δε ότι «ο υπό του δικαστηρίου πειθαναγκασμός σε υπακοή, σε περίπτωση ανυπακοής διατάγματος, δεν επιβάλλεται για διασφάλιση της αξιοπρέπειας ή εντιμότητας του δικαστηρίου ή του δικαστού, αλλά για παρεμπόδιση ανάρμοστης επέμβασης στην απονομή της δικαιοσύνης ή άλλως στο έργο του δικαστηρίου».

Για το εγγονάκι
Στο δικαστήριο προσέφυγαν ο παππούς και η γιαγιά του ανήλικου παιδιού της καταδικασθείσας από την πλευρά του συζύγου της που έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα. Παραπονούνταν ότι η νύφη τους δεν τους έπαιρνε το εγγονάκι τους να το βλέπουν παρά το γεγονός ότι υπήρχε σχετικό δικαστικό διάταγμα. Ωστόσο, ενώπιον του δικαστηρίου, κατά την ακρόαση της αίτησης, μέσω του δικηγόρου τους, δήλωσαν ευθαρσώς ότι δεν επιθυμούσαν τη φυλάκιση της 25χρονης αλλά εξεύρεση τρόπου συμμόρφωσης με το διάταγμα επικοινωνίας.
Παρόλα αυτά, η σοβαρότητα του αδικήματος της παρακοής δικαστικού διατάγματος, όπως αυτή αναγνωρίζεται μέσα από σωρεία αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δεν άφηνε περιθώρια στο δικαστήριο για διαφορετική μεταχείριση της 25χρονης.

Για το συμφέρον
του παιδιού
Πέρα από τη σοβαρότητα του αδικήματος της παρακοής διαταγής του δικαστηρίου, στην απόφαση του δικαστή Γ. Σεργίδη, τονίζεται ότι «...το συμφέρον του παιδιού, τόσο το άμεσο, όσο και το βραχυπρόθεσμο, όσο και το μακροπρόθεσμο, απαιτεί όπως το παιδί έχει επικοινωνία με τους αιτητές, και όχι μόνο με τους παππούδες του, από πλευράς της μητέρας του. Η υγιής ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού, η ωριμότητά του και γενικά η προσωπικότητά του, εξαρτάται εν πολλοίς και από τον παράγοντα αυτό. Η τυχόν δυσμενής επίδραση που θα έχει στο παιδί αν η μητέρα του εκτίσει ποινή φυλάκισης λίγων ημερών, επειδή η ίδια το επέλεξε - και αυτή η επίδραση εξαρτάται από το πώς θα παρουσιάσουν το γεγονός αυτό στο παιδί, η μητέρα του και ο περίγυρός της - θεωρώ ότι θα είναι πολύ μικρότερη από την πολύ μεγάλη βλάβη που θα υποστεί το συμφέρον του παιδιού, αν το παιδί εξακολουθήσει να μην έχει επικοινωνία με τους αιτητές».


ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Κωδικός άρθρου: 949389
ΠΟΛΙΤΗΣ - 02/06/2010, Σελίδα: 42

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

"There are many holes in the law protecting children"

(From Cyprus Mail, Letter to the Editor)

There are many holes in the law protecting children

I write in response to your recent article ‘Support needed to protect children’ (Cyprus Mail, April 19). Attorney-General Petros Clerides said: “I do not believe that anyone has avoided conviction for sexual abuse of a minor due to a weakness in the law.”

In 2004 a man was arrested on three charges relating to his own child:
1. Sexual abuse of a minor
2. Indecent assault of a female, and
3. Domestic violence

Among the fifteen police witnesses listed were three medical doctors and a psychologist. The criminal trial was continually adjourned/delayed for three years resulting in January 2008, Petros Clerides authorising withdrawal of the case. This left the accused without trial, avoiding conviction. A ‘weakness in the law’, perhaps?
A delay of 18 months – an eternity to a four-year-old child – passed before the child was videoed by an inspector from the Department of Domestic Violence in Nicosia. A weakness in the law?
Commissioner for Protection of Child Rights Leda Koursoumba says: “The Education Ministry could incorporate programmes to build awareness on these issues as well as broader sex education matters.”
The child has been forced to leave the Greek primary school she attended. The school’s headmaster had the situation explained to him, with documentation regarding parental access and the intricacies of the case. He replied, “I have many cases like this”.
The headmaster condoned visits from the accused father to school regularly and permitted him to sit in the playground to see his child against her will – despite having full awareness with documentation in writing, the police charge sheet and access document.
He defied a judge’s access order and the child persistently telling her teacher she didn't want to see her father. This caused severe anxiety and psychological distress and manifested in the young girl refusing to attend school, having uncontrollable destructive rages, and finally resulting in stress incontinence.
Medical professionals have advised specialist treatment from the government hospital. Last week, Social Services said the law states they require the father’s permission for treatment and he has obviously refused. Is this a weakness in the law?
The Commissioner called for “giving psychological treatment to those who commit sexual and other violence against children to ensure they can be reintegrated into society”.
This child, now 10, desperately needs victim support and psychological treatment to become stable and have the opportunity of growing up and integrating in society, Mrs Koursoumba.
Petros Clerides opinion: "Personally, I do not think that the law as it stands is in bad shape.”




note: such a good written letter, the only thing missing is what party the father belongs to...

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Αντρική Βία Κατά των Γυναικών; Όχι ΚΑΙ σ’ αυτήν!

Έχουμε πληροφορηθεί ότι την προηγούμενη εβδομάδα έγινε επίθεση σε κοπέλα από τον πρώην σύζυγό της μέσα στην παλιά Λευκωσία, κοντά στην πλατεία του Μανώλη, προκαλώντας της βαριά σωματική βλάβη. Η κοπέλα είναι μητέρα ενός μικρού παιδιού. Το παιδί ήταν παρόν κατά την επίθεση.

Καταδικάζουμε με κάθε τρόπο, μέσο και φωνή που έχουμε το περιστατικό!

Μαζί με την ολοκληρωτική καταδίκη μας, υπενθυμίζουμε και επισημαίνουμε πως

Στην Ευρώπη, η ενδοοικογενειακή βία είναι η πρώτη αιτία θανάτου ή / και αναπηρίας για τις Ευρωπαίες γυναίκες ηλικίας 16 έως 44 ετών, ξεπερνώντας τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα και τον καρκίνο. Ανάλογα με τη χώρα, το 25% έως 50% των γυναικών έχουν υπάρξει θύματα βίας. Αναρωτιόμαστε λοιπόν μήπως η δίκαιη κατά τα άλλα αγανάκτηση που συναντούμε για αυτά τα εγκλήματα λειτουργεί απλώς ως άλλοθι για να συνεχίζεται τελικά απρόσκοπτη η «κανονική» και «συνηθισμένη» πρακτική της βίας ηπιότερων μορφών και τόνων, που ενδημεί παντού.

Το γεγονός αυτό ΔΕΝ είναι μεμονωμένο επεισόδιο. Είναι μια πράξη που αποτελεί μέρος ενός δικτύου καθημερινών συνθηκών που την καθιστούν επιτρεπτή. Είναι απόρροια της πατριαρχικής δομής των κοινωνιών και των εξουσιαστικών σχέσεων που στις κοινωνίες μας έχουν διαμορφωθεί ανάμεσα στα δύο φύλα. Είναι απόρροια της συνθήκης που υπαγορεύει υποσυνείδητα ότι «ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΚΤΥΠΗΣΩ».

ΔΕΝ αποδίδεται σε ψυχοπαθολογικούς λόγους στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων. Οφείλεται συνήθως σε αίτια κοινωνικά.

ΔΕΝ εξαρτάται από την οικονομική τάξη, τη μόρφωση, το βιοτικό επίπεδο, το επάγγελμα, την ηλικία, την ‘κοινωνική επιφάνεια’ των ατόμων. Είναι φαινόμενο που διαπερνά όλες τις πιο πάνω –και άλλες- κατηγορίες αδιακρίτως.

ΔΕΝ είναι κάτι που συμβαίνει μακριά μας! Συμβαίνει στα σπίτια και τα διαμερίσματα δίπλα μας και στους ανθρώπους που ξέρουμε. Το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβηκε στο δημόσιο χώρο, την πλατεία του Μανώλη, που πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε σχεδόν καθημερινά.

Οι μορφές σωματικής βίας ενάντια στις γυναίκες ξεκινούν από το βίαιο άγγιγμα, το χαστούκι, το ξυλοδαρμό, προχωρούν στο βιασμό, τον ακρωτηριασμό, την παραμόρφωση και φτάνουν μέχρι την εξόντωση της γυναίκας.

Το γεγονός της ύπαρξης παιδιών πάρα πολλές φορές δεν αποτρέπει την άσκηση της βίας. Αντίθετα, η βία εκδηλώνεται στην παρουσία τους –όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση- ή σε άλλες περιπτώσεις τα περιλαμβάνει.

Η αντρική βία κατά των γυναικών συχνά αντιμετωπίζεται από άλλες γυναίκες ως μια μορφή απόδοσης δικαιοσύνης που αφορά τη σχέση ανάμεσα στη γυναίκα και τον άντρα (…… και αυτό πονάει ακόμα περισσότερο!).

Η βία κατά των γυναικών είναι η πλέον διαδεδομένη «αποδεκτή» μορφή βίας («σιγά, ένα πάτσο της έδωσε!»).

Η ποινικοποίηση του προβλήματος είναι ένα βήμα, αλλά –όπως και κάθε περίπτωση που αφορά κάθε μορφής ενδοοικογενειακή βία- δε μπορεί να γίνει καθαρότερο ότι η νομική αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων είναι μια τρύπια σακούλα για ένα βαρύ φορτίο. Αποτιμούμε ότι η νομική πτυχή είναι βοηθητική. Ο κυπριακός νόμος αυτή τη στιγμή στην καλύτερη περίπτωση δεν αποτρέπει και στη χειρότερη δεν τιμωρεί την άσκηση βίας ενάντια στις γυναίκες. Οι νομικές αλλαγές αναμφισβήτητα αποτελούν ένα πεδίο που απαιτεί συντονισμένη δράση για να αλλάξει. Ταυτόχρονα όμως αξιολογούμε και πως ότι η μόνη ουσιαστική και άμεση αποτροπή υλοποίησης της δυνατότητας για άσκηση ανδρικής βίας πάνω στις γυναίκες είναι η παρουσία του ίδιου μας του σώματος και της ίδιας της φωνής μας στο δημόσιο χώρο με διαμαρτυρία, καταδίκη και αποπομπή του κάθε θύτη. Με πολλά μέσα και σε πολλαπλούς χρόνους και τόπους.

Δε θα σιωπήσουμε.

Δε θα συγκαλύψουμε.

Δε θα ανεχτούμε.

Στηρίζουμε τις γυναίκες που τολμούν να το πουν.

ΦΑΛΙΕΣ Eναλλακτικά Media – Συντακτική Ομάδα

Kίνηση Πολιτών ALERT

Κέντρο Στήριξης Γυναικών ΑΠΑΝΕΜΙ