Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΑΤΕ ΤΩΡΑ - ΟΛΗ Η ΚΥΠΡΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΝΙΩΣΕΙ - τα ποταμια δεν γυριζουν πίσω

Οι σημερινές διαδηλώσεις σε Λευκωσία και Λεμεσό σηματοδότησαν μια νέα εποχή για την Κύπρο.

Η ανακοίνωση της Κίνησης Πoλιτών ALERT για περαιτέρω συνεδριάσεις και δράσεις σε Πάφο, Λεμεσό, Λάρνακα και Λευκωσία την ερχόμενη βδομάδα κρατούν το παλμό μιας κοινωνίας που ξυπνησε απο το λήθαργο δεκαετιών.

ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΤΩΡΑ

ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ.

ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΠΙΣΩ ΚΑΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ



Η αστυνομία δεν ασχημονεί μόνο σε νεαρά δεμένα άτομα

ασχημονεί με αυθαιρεσία και βια σε άπειρες περιπτώσεις



αναδημοσιεύω απόσπασμα από ανάρτηση της 18ης Νοεμβρίου 2008
http://bluerose-rose.blogspot.com/2008/11/blog-post_18.html

τα θυματα είμαστε όλοι και όλες μας


..."Τι θα λέγατε να σας μεταφέρω στο «θαυμαστό» κόσμο της οικογενειακής βιας άλλα με τρόπο που να το καταλαβαίνουμε όλοι, είτε είμαστε άντρες είτε γυναίκες και χωρίς απαραίτητα να υπήρξαμε κάποτε θύματα. Και μάλιστα στην Κύπρο του 2008!

Μπορείτε να απαντήσετε τις ερωτήσεις νοερά και στα γρήγορα. Δεν υπάρχει αξιολόγηση οποιασδηποτε μορφής.


Φανταστείτε λοιπόν ότι κάποιος μπουκάρει σπίτι σας. Είναι πιο δυνατός από σας και ξέρετε ότι θα σας επιτεθεί ο,τι και να του πείτε για να τον μεταπείσετε. Δεν θέλει κάτι απο σας, δεν θελει να σας κλέψει, θέλει απλά να σας χτυπήσει.

Περιορίζουμε το παράδειγμα από εκείνη τη στιγμή απλά μέχρι τον αστυνομικό σταθμό και μόνο.


Υπόθεση Α’
Προλαβαίνετε και καλείτε τον αστυνομικό σταθμό της γειτονιάς σας. Σας πληροφορούν ότι δεν θα έρθει περιπολικό και πως πρέπει να το χειριστείτε μονοί/ες σας.
Ο αστυνομικός σας λέει μάλιστα ότι είναι «προσωπική σας υπόθεση» Τι κάνετε;


Φωνάζω στο τηλέφωνο «Ποια ιδιωτική υπόθεση κ αστυνομικέ – με χτυπούν, κάντε κάτι»
Τηλεφωνώ ξανά και ζητώ τον ανώτερο
Φωνάζω βοήθεια από το γείτονα
Τηλεφωνώ σε ιδιωτική εταιρεία ασφάλειας
Δεν έχω χρόνο και ετοιμάζομαι να αμυνθώ
Μαζεύομαι στο πάτωμα και περιμένω να τελειώσει



Υπόθεση Β’
Ο άγνωστος σας χτύπα και φεύγει. Πηγαίνετε στον αστυνομικό σταθμό. Ο αστυνομικός δεν λαμβάνει κατάθεση, θέλει να επικοινωνήσει πρώτα με τον δράστη (του είχε πέσει η ταυτότητα του φεύγοντας) για να επιβεβαιώσει το συμβάν. Τι κάνετε;

Ζητώ να δω τον Ανώτερο του.
Του εξηγώ ότι εγω είμαι το θύμα και οφείλει να πάρει κατάθεση
Περιμένω να τηλεφωνήσει στον δράστη
Φεύγω χωρίς να διατυπώσω το παράπονο.


Υπόθεση Γ’
Επικοινωνει με τον δράστη και εκείνος το αρνείται. Όταν τον ρώτα για το δελτιο ταυτότητας που βρέθηκε στον χώρο, ισχυρίζεται ότι εσείς τον καλέσατε νωρίτερα σήμερα αλλά δεν γνωρίζει τι σας συνέβηκε μετά. Ο αστυνομικός σας ζητά να επιστρέψετε σπίτι σας γιατί είναι «ο λόγος του εναντίον του δικού σας». «Μα δεν βλέπετε τα σημάδια, κύριε,» του λέτε. Πηγαίνετε γιατρό σας λέει. Τι κάνετε;

Ζητώ να δω τον υπεύθυνο βάρδιας
Ντρέπομαι και φεύγω
Πηγαίνω στο νοσοκομείο για να έχω αποδείξεις της σωματικής βλάβης και περίθαλψη
Απαιτώ να εφαρμοστεί ο Νόμος (αν τον ξέρεις) και μένω στον σταθμό μέχρι να ξεκινήσει η διαδικασία


Υπόθεση Δ’
Πηγαίνετε στο Νοσοκομείο, σας περιποιούνται τα τραύματα, σας δίνουν γραπτώς την έκθεση για τον τραυματισμό σας. Επιστρέφετε στον αστυνομικό σταθμό. Παρουσιάζετε τα χαρτιά. Τι κάνετε;

Έχω κουραστεί. Τα αφήνω και φεύγω. Θα τηλεφωνήσω αργότερα.
Γνωρίζω τη διαδικασία και απαιτώ γραφτεί στο βιβλίο συμβάντων
Περιμένω αν θα δεχτούν ή όχι τα χαρτιά που έφερα


Υπόθεση Ε’
Νιώθετε ανασφαλής από πιθανή νέα επίσκεψη του αγνώστου. Τι κάνετε;

Το εκφράζω και περιμένω να με καθοδηγήσουν οι αστυνομικοί
Ζήτω διάταγμα αποκλεισμού (αν γνωρίζετε το υπάρχει η πρόνοια στον Νομό)
Απευθύνομαι σε ιδιωτική εταιρεία ασφάλειας
Απευθύνομαι στον ξάδελφο μου που ξέρει κάτι τσογλάνια της νύχτας
Φεύγω ούτε που μπορώ να σκεφτώ τι μπορώ να κάνω τώρα.


Υπόθεση ΣΤ’
Μένετε τελικά και ζητάτε Διάταγμα αποκλεισμού. Σας λένε ότι δεν μπορείτε να εκδώσετε διάταγμα αποκλεισμού και πως πρέπει να προσλάβετε δικηγόρο. Εσείς δεν έχετε λεφτά. Τι κάνετε;;

Φεύγω και προσπαθώ να το ξεχάσω
Φεύγω και δανείζομαι για τον δικηγόρο
Απαιτώ να εφαρμοστεί ο Νομός (αν τον γνωρίζετε που προβλέπει διάταγμα αποκλεισμού με γνωμάτευση ιατρού και κοινωνικού λειτουργού από αστυνομία)
Απαιτώ Νομική Αρωγή (δωρεάν Δικηγόρο – αν γνωρίζετε ότι προνοεί ο Νόμος)


Υπόθεση Ζ
Δεν έχετε που να πάτε. Φοβάστε ότι θα ξανάρθει. Το σπίτι σας νιώθετε ότι δεν είναι ασφαλές καταφύγιο. Τι κάνετε στο σημείο αυτο;

Το λέτε στην αστυνομία
Τηλεφωνείτε σε φίλους/συγγενείς
Τηλεφωνείτε σε ΜΚΟ για θύματα
Πηγαινετε σε ξενοδοχείο.
Δεν πηγαινετε πουθενά, κανετε βολτα με το αυτοκινητο, κοιμαστε στο αυτοκινητο.





Η υποθεση Ζ είναι το σημείο από το οποίο ξεκινούν άλλες «περιπέτειες».
Επειδή εχουν συμβεί ολα οσα ειπαμε στην Αστυνομία
Επειδή οι συγγενεις και φιλοι δεν ειναι πάντοτε επιλογη
Επειδή δεν γνωριζετε αν υπάρχουν ΜΚΟ ή αν το γνωριζετε και θυμαστε τον αριθμο, το καταφύγιο στην Λευκωσία χωράει 8 ατομα και ειναι παντα γεματο, κι εσείς μπορεί να μένετε έκτος Λευκωσίας,
Επειδή δεν ξέρετε τι να κάνετε τα παιδιά σας, γιατί πονάτε παντού και δεν μπορείτε να σκεφτείτε, γιατί φάγατε ήδη 16 ώρες στην Αστυνομία και Νοσοκομειο

Επειδή, επειδή, επειδή ...




ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ τωρα...
Φανταστείτε ότι αν σας συνέβαινε κάτι τέτοιο ΕΣΕΙΣ θα αντιδρούσατε έντονα
Θα νιώθατε θυμο για τον δράστη
Θυμο και για τους αστυνομικούς
Θα σκεφτόσασταν να καλέσετε τα κανάλια και τους Υπουργούς
Θα φωνάζατε.....



Φανταστείτε ΟΜΩΣ οτι ΕΣΕΙΣ δεν είστε εσεις. Ο,τι ο «άγνωστος» είναι γνωστός σας. Και εσείς ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ, ΦΟΒΑΣΤΕ, ΝΙΩΘΕΤΕ ότι εξαρτάστε από αυτόν, ΝΙΩΘΕΤΕ ντροπιασμένοι να μιλάτε στον αστυνομικό, στη γειτόνισσα, στην μάνα, νιώθετε ότι ΦΤΑΙΤΕ γιατί τον προκαλέσατε, ότι τον ΑΓΑΠΑΤΕ και ότι θα αλλάξει, ότι είναι ΙΔΙΩΤΙΚΗ σας υπόθεση, ότι θα μαθευτεί στη δουλειά και στο σχολείο των παιδιών,



ΝΙΩΘΕΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΕΠΙΛΟΓΗ

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ πως είναι να ζεις με την αίσθηση της μη-επιλογής...


ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ πως είναι να μην σου την προσφέρουν όσοι εφαρμόζουν τον Νομό


ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ να μη σε προστατεύει η Αστυνομία, οι υπηρεσίες απούσες, τα καταφύγια κλειστά, οι γονείς φοβικοί ή ανήμποροι, εσύ να ζεις μονή/ος ή σε ξένη χώρα.


Το φαντάζεστε;

Οτιδήποτε είναι αυτονόητο για οποιαδήποτε άλλη υπόθεση ξυλοδαρμού δεν είναι απαραίτητα αυτό που νιώθεις Οταν η βια είναι στο σπιτι σου. Αλλα ουτε και αυτο που αναμενεις απο την Αστυνομία στην αντιστοιχη περίπτωση.



Ίσως αναρωτηθούν ορισμένοι... μα καλά, που γίνονται αυτά τα πράγματα.
Εδώ! Και για κάθε πτυχή των υποθετικών καταστάσεων μπορώ να σας πω ότι έχουμε ως Απανέμι και ένα παράδειγμα υπαρκτό. Παραφράζοντας το ..γνωστό, σας λέω ότι το θύμα βιας είναι «και δαρμένο και μετανιωμένο και εγκαταλελειμμένο»



Το φαντάζεστε;
Καταλαβαίνετε γιατι θα περπατήσουμε στις 30/11/2008; (αναφέρεται στην πορεία γυναικων ΑΠΑΝΕΜΙ)

το ΝΙΩΘΕΤΕ; "

2 σχόλια:

Λεμέσια είπε...

Καλώς ήρθατε στη χώρα της ΣΙΩΠΗΣ...Μα σ' εμάς τέτοια πράγματα δε συμβαίνουν...
Λάθος κάνετε...

rose είπε...

γι αυτο ελπίζω όσο ακούω τις σφυρίχτρες του ALERT Λεμεσια...

σπάζουν την σιωπή...